Szczególnie w językach obiektowych stosuje się wzorce projektowe, które polegają na takim zapisie w składni języka programowania, by spełnione zostały warunki dostępności i przepływu danych pomiędzy obiektami. Składnia języka programowania ma zagwarantować poprawność algorytmu matematycznego.
Jednak przy wzorcach projektowych nie bierze się pod uwagę wymiaru czasu, w którym program jest wykonywany, oraz ograniczeń pamięci. Dlatego są one tylko zabawką nie do stosowania w rzeczywistych projektach. Nie warto zamykać danych jak i ich przepływu w regułach składniowych, tworząc wzory ogólne, skoro nie mają one odwzorowania w używanym sprzęcie komputerowym, a są tylko na niego tłumaczone bez możliwości zarządzania zasobami i ich błędami na poziomie składni języka.