Wykonanie sabotażu polega na pozostawieniu mechanizmu w takim stanie stabilnym, by inny mechanizm, który jest wykonywany z zaufaniem niebycia tej przeszkody, naruszył byt, który jest ceniony. Większość jakości nie jest sabotażem, ponieważ mogą być zauważone przed użyciem ostatniego mechanizmu, natomiast ilości (maszynowe) są nawet wtedy, gdy nie zostały przygotowane przez człowieka, lecz się pojawiły z chaosu. W systemach informatycznych (czyli w umyśle) nic nie jest sabotażem, co nie jest połączone ze światem zewnętrznym.
Natomiast oczekiwanie na cudze mechanizmy, by z nimi kolidować własnymi bez współpracy, jest terroryzmem, lecz używanie efektów cudzych mechanizmów jako źródła własnych jest życiem. Więc maszyny („anioły”) są niżej niż ludzie, nie mają życia. A ludzie mają wolność przełączania mechanizmów, które nie są stanami programu, lecz zapętlonymi procesami (nie mają niepodzielnej, ostatecznej stanowości, lecz mają bieżącą, funkcjonującą stanowość, dopóki posiadają strukturę, dopóki istnieją we własnym bycie).