Sposób ochrony własności intelektualnej w sposób określony w tych przepisach/umowach chroni tę własność, która jest publicznie dostępna, a realizuje to przy pomocy środków kradzieży tej własności, która nie była powtarzalna, nie była publicznie dostępna. Co oznacza, że chroni coś mniej wartościowego przez niszczenie czegoś bardziej wartościowego, choćby było to pojedynczym przypadkiem dozwolonym w ramach tego prawa, którego głównym przeznaczeniem jest zwalczanie wytwarzania podróbek znanych produktów czyli oszustwa co do prawdziwości przedmiotu nazwanego. Jak można zauważyć z pojedynczego przypadku zastosowania tego prawa przeciwko jednostce w sposób marginalny jego celu, naruszyło ono w użyciu, w wykonaniu przepisami prawa krajowego (które zaakceptowało umowę ACTA) — własność nieodtwarzalną. Czyli przepisy tego prawa legalizują w prawie międzynarodowym napaść i grabież na obywatelach państw nie trzymających się w każdym przypadku ścisłego celu użycia tego prawa, gdy nie został on ściśle ograniczony, lecz stosujących szykany wobec własnych obywateli.