‟overcq”

Społeczeństwo

O znamionach

Identyfikacja osób

W świecie zmierzającym do pełnej swobody poznawania przez ludzi dokonywanego z istoty informacji w sposób ingerujący, by utrzymać struktury istnienia obecne na świecie, nie niszczyć tego, co istnieje nie poznane i nie sklasyfikowane przez ludzi w ich ograniczonej strukturze wiedzy — musi istnieć odpowiedzialność przed faktem dokonania zniszczenia. Zniszczenie dokonane przez ludzi może mieć miejsce w jednej ze sfer:

Obecnie nie znam rozwiązania zachowania pierwszej sfery ingerencji człowieka poza oczywistym stwierdzeniem, że człowiek jest częścią tej sfery, uczestniczy w jej procesach w swojej istocie, istnieniu, i korzysta z jej dóbr w sposób integralny. Co jest równoznaczne z tym, że nie należy zmierzać do tworzenia martwych rezerwatów przyrody, podczas gdy większość świata będzie zniszczona, zatruta, traktowana ilościowo przemysłowo.

Zniszczenia w pierwszej sferze ingerencji powstają przez przemysłowe, odtworzeniowe według wzorca, organizowanie środowiska życia człowieka w celu zapewnienia określonych parametrów brakujących do uznawanego komfortu życia — zamiast adaptacji lokalnej życia człowieka do środowiska. Nie należy tego rozumieć w sensie biologicznego ekosystemu. Ekosystemy są rozumiane jako zamknięte procesy samoregulacji, tutaj natomiast piszę o dostosowaniu funkcjonowania człowieka do lokalnego środowiska w celu zachowania tego, co dzięki temu dostosowaniu chroni w sobie (w sensie zarówno tego, co ma, jak i tego, co robi, ale nie tego, co jest poza nim). Ekosystemy są rozumiane jako uleganie przyrodzie, ale jest to błędne podejście do rozumienia egzystencji człowieka w świecie, podejście zwierzęce. Człowiek ma zdolność tworzenia zmian świata aż do zniszczenia procesów świata, co następnie by zniszczyło człowieka, a nie tylko zdolność autodestrukcji przerwaniem własnych procesów, którą mają i zwierzęta (a ukazuje się przy zaniku jakiegoś gatunku, zintegrowanego ze środowiskiem, gdy zwierzęta szukają nowych źródeł pożywienia): człowiek ma zdolność modyfikacji swoich celów życia, pożądań, pragnień — zdolność zmiany ponad potrzebami cielesnymi. Dlatego nie powinien niszczyć procesów świata, ale z nich korzystać, ponieważ nie potrafi stworzyć dla siebie świata, gdyż do tego musiałby być ponad światem i sobą, a to jest niemożliwe podczas życia, bo jest sobą, a nie jest światem. Więc wszystko to, co jest przez człowieka wytworzone nie jako osobowe, jednostkowe dostosowanie, ale jako obszarowa normalizacja w środowisku — jest zniszczeniem w pierwszej sferze ingerencji.

W celu utrzymania funkcjonującej drugiej wymienionej sfery ingerencji człowieka, ingerencji człowieka na innych ludziach przy pomocy emisji informacji zmieniającej mechanizmy działania tych ludzi, czyli właściwie istotę mechanizmu, który umożliwia istnienie poznania u ludzi, a jednocześnie – istnienie zniszczenia nie tylko tego poznania, ale i zniszczenia pierwszej wymienionej sfery ingerencji człowieka — musi istnieć możliwość i zarazem konieczność kształtowania — powstającej dzięki posiadaniu poznania przez ludzi — struktury społecznej. Wprowadzona i utrzymywana usilnie taka postać demokracji, jaka istnieje obecnie, doprowadza do niszczenia najpierw struktur społecznych dzięki nadawaniu pojedynczemu głosowi wyrażonemu w lokalnej strukturze — siły zmieniającej struktury nielokalne zarówno społeczne jak i struktury świata, a następnie – do niszczenia struktur istnień innych lokalnych, w istocie będących materialnym fundamentem świata. Demokracja nadaje przewadze ilości powtórzeń prawo niszczenia ludzi, którzy nie przynależą do danej serii powtórzeń (nie tylko przez odmienność, ale w szczególności – przez nieobecność w poznaniu decydentów), oraz prawo niszczenia świata z powodu uznania, że wiedza o świecie i jego mechanizmach jest skończona lub może być poznana na zasadzie skończonej w sferze drugiej, która przecież nie jest w istocie istnieniem odrębnej sfery pierwszej, lecz częściowo jest spojrzeniem na sferę pierwszą, a w istocie jest relacjami międzyludzkimi.

Jednym z rozwiązań, które nie ma obecnie wyrazu implementacji ze względu na brak kompletnego rozwiązania, jest umożliwienie każdej pojedynczej osobie dokonania bezpośredniej decyzji wiążącej pomiędzy dwiema osobami w każdej możliwej relacji pomiędzy tymi osobami, która to decyzja nigdy nie ulegnie przedawnieniu bez woli osoby nawiązania nowej relacji na pamięci o każdej wcześniejszej decyzji. Zamiast państwa chroniącego potęgą wojskową struktury społeczne danej kultury jest tutaj siła każdej osoby ochrony własnych struktur społecznych u źródła relacji: osoba szkodząca nie zostaje naznaczona jako przestępca, ale zostaje odłączona przed faktem dokonania zbrodni przy pomocy zarówno słów wzbudzających znaczenia destrukcyjne jak i przy pomocy czynów fizycznych. Niezbędnym elementem takiego systemu jest zagwarantowanie, że osoba raz odłączona w relacji nie będzie miała możliwości pojawić się wbrew woli osoby odłączającej, natomiast musi znać przyczynę przerwania relacji i ta przyczyna nie może być żadnym argumentem w sporze pomiędzy osobami trzecimi w celu nacisku. Nie można dopuścić zarówno do sytuacji, w której taki system byłby wykorzystywany do chwilowego pojawienia się do czasu zauważenia przez system naruszenia przez daną osobę wcześniejszej decyzji rozłączenia relacji, jak i do sytuacji, w której rozłączanie byłoby wykorzystywane do pozbycia się rozmówcy, którego sprowokowało się destrukcyjnie. Istotą takiego systemu ma być możliwość wyboru w ramach ‛to jest zgodne z istotnym elementem mojej wewnętrznej struktury integracji umysłu’ / ‛nie jest zgodne’, zabezpieczenie przed niszczeniem struktur istnienia osób.

W celu umożliwienia dokonywania takich decyzji przez każdą osobę wydaje się konieczne wprowadzenie unikalnego identyfikatora osoby, by każda osoba mogła nieimiennie automatycznie nie łączyć się z osobami, względem których podjęła odpowiednie decyzje co do relacji z nimi. Jednak globalny unikalny identyfikator osoby nie zabezpiecza fizycznie przed centralnym użyciem go do przypisywania do niego informacji widzianych przez osoby trzecie i używania tych informacji do masowej agresji na osobie przypisanej do tego identyfikatora — w sposób taki sam, przed którym miałby on chronić osoby w relacji pomiędzy dwiema osobami. Dlatego od znalezienia rozwiązania tego problemu identyfikatora bądź innej implementacji takiego systemu zależy przyszła wolność społeczna. W innym przypadku grozi ludzkości albo anarchia, albo globalna tyrania.

Ludzie nie są doskonali w relacjach między sobą, ale to jest istotą świata, w którym człowiek ma wolną wolę postępowania, mimo że to postępowanie wykracza poza mechanizmy świata sfery pierwszej. Jakkolwiek wolna wola istnieje nie w celu tworzenia dowolnego chwilowego obrazu, który mógłby powstać bez integracji, by czyniąc coś dzięki poznaniu obecnemu w umyśle, odczuwać przyjemność instynktu przeznaczoną do odczuwania zgodności z mechanizmami sfery pierwszej, podczas gdy czyni się coś ponad tymi mechanizmami. Odczuwanie przyjemności (instynktu) z wolności utworzenia jakiegokolwiek obrazu, w szczególności – obrazu destrukcji świata, ukazuje, że osoba utworzyła taki obraz wyłącznie dla siebie, w obszarze własnej wyobraźni, ponieważ to, co zostało zniszczone, nie jest przez inne osoby odczuwane jako przyjemność instynktu, jeśli było to istotną i potrzebną częścią struktury umysłu tych osób. Relacje międzyludzkie zawsze są w obszarze umysłu, jeśli było by inaczej, nie byłyby one świadome, ale byłyby mechanicznie zawarte w sferze pierwszej: osoba nieświadoma nie mogłaby dokonać żadnych czynów zniszczenia, ponieważ nie miałaby ich wyobrażenia, a ma ich wyobrażenie, ale nie ma w umyśle ich integracji ze światem. Taka jest różnica między przeznaczeniem (tzw. losem) a wolną wolą, która jest niezbywalna i nierozłączna od czynów. Jakkolwiek ludzie nie muszą mieć woli integracji swojego umysłu i mogą chcieć być czyimiś narzędziami wykonawczymi, a nadal chcieliby mieć możliwość ingerencji destrukcyjnej w sposób anarchistyczny. Dlatego potrzebne jest chronienie dynamicznej integracji ludzi przed atakami wykonywanymi przy pomocy wyobrażania w podstawy funkcjonującej integracji. Chronienie integracji nie zabrania zmian ani tworzenia w obszarze wyobrażania, ponieważ ataki na poziomie niższym polegają na ilościowych zmianach dokonywanych w taki sposób, by nie zaszła aktywacja na poziomach wyższych, i by osoba utraciła łączność i funkcjonalność z wyższymi poziomami rozumienia. Człowiek tworzy struktury wyższe, ponieważ to jest jego kierunek istnienia, odrębny od nieistnienia umysłu. Zauważalne globalnie, odrębne dwa rodzaje przepływów: prosta i koło — są tutaj istotą przejścia na wyższy poziom rozumienia i istnienia danego poziomu, ale nie zawierają one wolnej woli człowieka, która jest od nich odrębna jako mechanizmów tego świata, i niezbędna do istnienia człowieka, do tworzenia struktury. Dlatego ludzie nie mogą być atakowani z niebytu w obszar danego poziomu rozumienia, ponieważ wtedy nie istniałby żaden poziom rozumienia, a ludzie staliby się maszynami poziomu bakterii. Jednak w obecnym świecie ludzie są coraz szerzej atakowani w kolejne poziomy rozumienia od najwyższych w dół, co doprowadza do istnienia mas ludzi, którzy nie posiadają nawet poziomu integracji, a także zmierzają do nieposiadania poziomu wyobrażania, będąc ofiarami nieświadomymi dokonywanego zniszczenia. Jeśli dana osoba ma wolę istnienia i rozumienia, to musi mieć możliwość odłączania relacji z ludźmi, którzy naiwnie usiłują niszczyć część umysłu, gdy intencje zostają zauważone, odłączania jak i łączenia z własnej woli z daną osobą, ponieważ w każdej osobie jest osobna wola działania.

Identyfikacja rzeczy

Tylko właściciel rzeczy może oznaczać ją unikalnym identyfikatorem, jeśli jest to rzecz cenna, ale nie poznana ze względu na znamiona fizyczne. Jakkolowiek rzeczy kupowane zwykle są pospolite, czyli zastępowalne, a rzeczy wytwarzane zwykle mają znamiona fizyczne. Producent produktu kupowanego w sklepie po zakupie nie jest właścicielem kupionej rzeczy i nie wolno mu ingerować w cudzą własność. Natomiast kupiona rzecz może być jawnie oznaczona nieunikalnie dla pojedynczej sztuki, dla związku z grupą produkcji na wypadek zwrócenia się klienta do producenta. Powyższe nie zaprzecza możliwości jednorazowego anonimowego dołączenia przez producenta znacznika do produktu w celu sprawdzania jego mechanizmów produkcji.