Przy uczeniu wizualnego schematu wykonywania udawać niezdardność, nieumiejętność, dbając, by nie spowodować szkody otoczeniu mimo zmierzania tak uczącego do spowodowania szkody lokalnej coraz większymi popisami własnych umiejętności.
Przy testach akcja‐reakcja (np. pytanie‐odpowiedź, żądanie‐obraz) dawać za dużo tego, co jest rozumianym sensem akcji, tak by został ośmieszony system społecznej wymiany dóbr przez brak rozumienia tego, co się otrzymało w wyniku przemocy kontroli. A następnie po zakwalifikowaniu przez kontrolera do kategorii ludzi, którzy poprostu mają inne schematy reakcji — udawać nieumiejętności wykluczające z tej kategorii.
W ten sposób kontroler nigdy już nie będzie potrafił przywrócić naruszonej sprawiedliwości społecznej z powodu otrzymanych darów, a z każdą kolejną kategoryzacją człowieka będzie skokowo coraz bardziej naruszona uznawana w danym systemie przemocy sprawiedliwość i powstanie pożądanie usunięcia człowieka, by nie zaświadczył o powstałym bezprawiu, by nie ponieść odpowiedzialności.