Liczby w zapisie tzw. arabskim, czyli nazywane poprostu „liczbami arabskimi”, służą oczywiście do zapisu wartości matematycznych, które mają — mimo zapisu skończonego w obliczeniach lub własnościach idei — wartości nieskończone, a ograniczane nie zaznaczaną lub podaną tzw. niedokładnością. Natomiast w historii ich powstawania graficznego, na podstawie dostępnych z tamtych odległych czasów jednej z cywilizacji ludzkiej — zapisów cyfr w formach uogólnionych i wybranych alternatywnych — można zauważyć nadawanie tym cyfrom znaczenia prostych symboli tak charakterystycznych dla języka arabskiego, ale będących piktogramami jakby języka innej odległej cywilizacji, która rozproszyła się na dzisiejsze języki wschodniej Azji. Więc można sądzić, że liczby arabskie powstawały jako wizualny rezultat wspólnego wysiłku twórczego co najmniej dwóch cywilizacji o odrębnej kulturze, co na przykład mogło przebiegać przez migrację uczonych z jednej podupadającej cywilizacji do kolejnej i zastosowanie sentymentalnych zaszłości w nowym systemie wyrażania myśli: powstał zapis alfabetyczny i cyfrowych liczb zamiast obrazków bytów, ale obrazki liczb otrzymały w użyciu nieformalnym sens piktogramowy. Ten sens to oczywiście pozycje aktu miłosnego, które wtedy mogły mieć znaczenie praktyczne, a później powstało z degeneracji prymitywizującej, wulgaryzującej i negatywizującej, która dotyka kolejne słowa języka ludzkiego z upływem czasu — znaczenie konfliktu płci: dominacji i poddaństwa, poniżenia, społecznych wyrazów stosunków między płciami, grupami nacechowanymi, i in. rywalizacji dla obrazu przy braku miłości. Więc coś tak powszechnego jak matematyka obliczeń liczbowych stało się z upływem czasu narzędziem agresji przez negatywne sensy obrazów graficznych, które wcześniej miały sensy pozytywne, lecz oderwane od właściwego przeznaczenia cyfr, które w formie graficznej nie mają żadnego znaczenia dla opisywanej rzeczywistości, a tylko wpływają na ludzi, by je fałszowali.
Jednak by cofnąć ten destrukcyjny proces mieszania znaczeń cyfr w umysłach ludzi, którzy dla prowokacji zanegowania woli drugiej osoby kojarzą obawę przed daną cyfrą z jej wystąpieniem z czegoś lub jej ustawieniem w czymś — spróbuję tutaj podać pierwotne nieformalne znaczenia poszczególnych cyfr zapisu arabskiego, które mogą być rozumiane jako wyraz woli utrzymywanej, ale zmienianej w obrazie z nowej woli, ponieważ nie obraz zewnętrzny jest przyczyną, lecz zamiar wewnętrzny, który jest tylko uchwycony w obrazie procesu możliwego w rzeczywistości ciała ludzi. Więc można rozumieć, że zarówno wybór jak i kolejność rosnąca są tylko pewnym dostępnym wzorcem, gdy rzeczywistość jest nieskończonych możliwości i poznania nowego, i ułożenia poznanego w to, co wyraża wolę użycia wzajemnego w miłości. Z posiadania narzędzia — systemu zapisu liczb arabskich ludzie usiłowali wymuszać rzeczywistość, której nie było, ponieważ ta rzeczywistość im odpowiadała jednostronnie. Z ustalenia wzorca społecznego przebiegu aktu seksualnego dla ilości, a nie w woli kontynuowanej wszystkich uczestników we wspólnie realizowanym procesie — wzorzec wykonania woli zamienił się w przymus pokazania obowiązku. Nadania cyfrom znaczenia wzorca wymyślonego w przekształconym układzie ciała aktu seksualnego można się domyślić po zmianach/przekształceniach kolejnych symbolizowanych pozycji, więc cyfry arabskie zapisane kolejno w zapisie graficznym oryginalnych użytkowników zawierały zachodzące kolejno informacje służące przypuszczalnie do prostego zapamiętania pozycji każdej liczby na porządku rosnącym dla matematyki.
Ktokolwiek wie, czyj orgazm, początek lub zakończenie mogła oznaczać cyfra ‛0’, to pozostałe cyfry ukazują trzy grupy większych zmian jakby rozpoczynania w sile (dalej jest „mądrość, i moc, i cześć, i chwała” ⁅Biblia➪Ap 5,12⁆) zawierające po trzy cyfry mniejszych zmian. Każda cyfra przedstawiała właściwie wizerunek linii ciała kobiety w jej mocujących daną pozycję częściach ciała, ale niekiedy też mężczyzny. Kobieta jest rysowana po lewej stronie niewidocznego mężczyzny po prawej, w widoku bocznym. Grupy trzech cyfr zawierają pozycje nie wymagające rozłączania się do zmiany jednej w drugą, ale jednak ze względu na wymaganą siłę kolejność też jest ustalona niezmienialnie. I kolejne grupy pozycji to: ‣ połączenie tyłem (kobiety), ‣ połączenie przodem, ‣ zbliżenie całych ciał, oparcie się. W pierwszej grupie kobieta kolejno stoi, klęczy i leży, w drugiej trzyma się na biodrach, leży i siedzi, w trzeciej stoi na jednej nodze, splata się z mężczyzną symetrycznie na siedząco i trzyma się na biodrach z głową ku ziemi, plecami do nóg mężczyzny.
Ze względu na mechaniczne użycie tej symboliki w płaskim, obrazkowym rozumieniu świata rzeczywistego, gdzie dla zobaczenia wymagania, spełnienia żądania wbrew bieżącej rzeczywistości neguje się wolną wolę opartą na prawdzie — wzorzec ten został użyty ogromną liczbę razy w powszechnym nierządzie tajnych znaczeń przypisywanych do wartości liczbowych systemu finansowego jak też innych, np. systemów informatycznych. W ten sposób w oparciu o mechanizm pożądania nadaje się ludziom cechy, którymi następnie są przymuszani wbrew rzeczywistości, wbrew woli, a dla społecznego obrazu jednostki w cudzym uznaniu. Wzorce i sekwencje czegokolwiek są używane właściwie tylko wtedy, gdy rozumie się rzeczywistość, w której się cokolwiek czyni, gdy rozumie się, co te symbole nazywają będącego i czynionego, a widocznego tylko w ułożeniu ostatecznym. Gdy wie się, jak coś się robi w całości życia, gdy się chce akurat to robić, a to jest możliwe wyłącznie w pełnym rozumieniu w każdym czasie w stałym poznawaniu i rozpoznawaniu rzeczywistości w jej bytach i osobach. Wzorce wyrwane ze społeczności ludzi żyjących w obecności Boga stawały się wzorcami przemocy nierozumienia i zbrodni.