Do modułu “base” dodałem podstawową obsługę klienta HTTP/1.1 i HTTP/2, korzystając z szyfrowania TLS zapewnianego przez OpenSSL. Procedura inicjująca połączenie automatycznie negocjuje najwyższy możliwy standard HTTP spośród tych dwóch (nie ma możliwości wyboru).
Kod klienta znajduje się w plikach: “net-cli.cx”, “net-http.cx” i “net-http2.cx”.
Klient realizuje pojedyncze żądanie i wraca z tekstem odpowiedzi znajdującym się w pliku tymczasowym.
Procedura realizacji żądania
Najpierw należy utworzyć kontekst SSL procedurą “E_net_cli_Q_ssl_M”. Następnie połączyć się z serwerem procedurą “E_net_cli_Q_ssl_I_connect”, która wraca z flagą, czy udało się wynegocjować HTTP/2. Wtedy można wysłać żądanie pobrania ścieżki na serwerze przez HTTP/2 procedurą “E_net_http2_I_request” lub przez HTTP/1.1 procedurą “E_net_http_I_request”; zależnie od tego, której wersji wynegocjowano połączenie.
Klient HTTP wykorzystuje raport “ret” modułu “net”, więc można na niego czekać, oczekując na tekst odpowiedzi. Procedury *“_I_request” otrzymują jako argument procedurę ‘callback’, która jest wywoływana, gdy otrzymano tekst odpowiedzi z serwera. Ta procedura ‘callback’ otrzyma jako argument numer połączenia, a dla HTTP/2 dodatkowo identyfikator strumienia w połączeniu. Procedury ‘callback’ powinny usunąć plik tymczasowy po jego użyciu. Ponadto procedura ‘callback’ połączenia HTTP/1.1 musi zasygnalizować wykonanie, zerując wskaźnik do samej siebie w zmiennej “ret_func” struktury połączenia.
Na końcu można rozłączyć pozostałe połączenia z serwerami i wyrzucić kontekst SSL procedurą “E_net_cli_Q_ssl_W”.
Demonstracyjny kod
W tym programie wykonywane jest dwukrotnie żądanie ścieżki “/”, jeśli połączono przez HTTP/2, a jednokrotnie, jeśli połączono przez HTTP/1.1. Stąd oczekiwanie na licznik zrealizowanych połączeń równy 2 lub 1.
Zewnętrzne wykorzystanie kodu klienta
Plik “net-http2.cx” zawiera procedury obsługi kodowania i inne w protokole HTTP/2, które mogą być wykorzystane w programach i są wykorzystywane w programie serwera ‟OUX/C+ web-srv”.